Bielany to część Środy Śląskiej, która choć jest łatwo dostępna dla zwiedzających, nigdy nie została przeze mnie dokładnie zlustrowana. Majątek położony na średzkich Bielanach przez wiele lat pozostawał ruderą. Był on częstym celem wieczornych eskapad młodzieży, która szukała miejsca, gdzie w spokoju mogłoby spożyć nieco procentów i w ukryciu przed rodzicami wypalić kilka papierosów. Najpierw przychodziłam tam na spacery z rodzicami, później odwiedzałam ruinę tego pałacu podczas wagarów. Patrzyłam jak z roku na rok z tego cudnego obiektu zostaje coraz mniej. W końcu spisałam go na straty, jako jedną z wielu dolnośląskich posiadłości, które przybiły piątkę z zapomnieniem. Jakiś czas temu jednak znalazł się inwestor i dokonał on niemożliwego. Podniósł zniszczone mury i doprowadził całość do stanu surowego zamkniętego.
Ja i moja mama na tle pałacu w Bielanach w ok. 1997 roku
Bielany — pałac skryty pod czapką niewidką
Każda miejscowość ma taki punkt na swojej mapie, który lokalsi biorą co niedzielę na radar. W przypadku Środy Śląskiej są to właśnie Bielany. Zespół pałacowo-dworski zlokalizowany jest około 2 km od miejskiego rynku. Znajduje się on na uboczu, z dala od ludzkich domów. W centralnym punkcie zabudowań dworskich mieści się sporych rozmiarów pałac, a tuż obok niego kilka ruin pomieszczeń gospodarczych, w których jeszcze około 20 lat temu mieszkało starsze małżeństwo. Było to zapewne jakimś rodzajem ewolucji zastosowania tych budowli, która została zafundowana temu miejscu w czasie Polskiej Republiki Ludowej. Zanim jednak palce umoczyły w tym władze PRL-u, sądzę iż korzystano z nich, jak ze stajni.